Drie mannen uit één familie werken voor Crown Van Gelder, en vrezen nu voor hun baan
Artikel NH Nieuws (Trix Pieterse) / 2 augustus 2025, 07.30 uur (hyperlink naar artikel)
De papiermakers van Crown Van Gelder gaan met een slecht gevoel de zomer in na het nieuws dat ze in november misschien wel op zoek moeten naar een andere baan. Het 129-jarige bedrijf is niet failliet, maar lijdt onder het beleid van de curatoren die de doorstart begeleiden. Daarom demonstreerden ze voor de tweede keer voor de deur van het advocatenkantoor in Amsterdam.
Toen Ryan van Garrel (26) zijn droomhuis kocht in Wormer, had hij niet gedacht dat hij twee jaar later al zijn baan zou kunnen verliezen. Van het idee dat de papierproductie mogelijk in november al stopt, wordt de jonge werknemer behoorlijk nerveus. "Kan ik mijn hypotheek dan wel betalen?"
Bij Crown Van Gelder werkt hij op de afdeling onderhoud, net als zijn vader Jean Robert van Garrel (57) en broer Levi (21). De drie werken in hetzelfde team, met vader als leidinggevende en broer Levi in opleiding.
Nu staat voor het hele gezin de baan op de tocht. Tot vorige week hadden ze nog nooit gedemonstreerd. Maar nu hun baan in gevaar komt terwijl de papierfabriek voldoende werk heeft, is het vuur van de IJmondse werknemers aangewakkerd.
Die woede is vooral gericht aan de curatoren van DLA Piper die de doorstart van het bedrijf begeleiden, nadat het in 2023 failliet ging. Er zijn niet alleen al achtduizend duur betaalde uren gedeclareerd om de schulden af te handelen, ook weigeren zij belangrijke administratie over te hevelen aan de nieuwe eigenaren omwille van privacy van de vorige bestuurders.
Familiebedrijf met lekker eten
"Het is te triest voor woorden dat die gasten, die echt niet op een paar centen hoeven te letten, de hele pot leeg proberen leeg te trekken", zegt Lars terwijl hij uitkijkt op de donkere ramen van het advocatenkantoor. "Ze hebben geen oog voor de families die afhankelijk zijn van dit bedrijf."
Hij draait al twaalf jaar mee, en voelt zich door de familiaire sfeer op zijn gemak. Hij kent alle collega's en organiseert met zijn afdeling zo nu en dan een borrel op het strand, of een avondje bowlen. Af en toe kookt een andere collega een uitgebreide lunch. "Saté, wraps of nasi."
Komende week vertrekt hij met zijn partner en twee jonge kinderen naar Drenthe. Normaal gesproken een moment om de drukte van werk even naast zich neer te leggen, maar hij verwacht dat hij deze soap niet los zal kunnen laten. "Het zit wel in je hoofd."
Brief in de brievenbus
Om de curatoren te overtuigen van een andere weg wilde Michél Kaptijn deze ochtend een brief overhandigen. Maar volgens de receptionist van DLA Piper was er niemand beschikbaar om de brief aan te nemen. "Ik moest hem in de brievenbus stoppen."
Hoewel de gevel vol staat met protestborden - "voordeel van een papierfabriek" - stopt geen enkele voorbijganger, tot verbazing van werknemer Lydia (31). "Vanochtend liepen ze allemaal langs, met hun gezicht naar de grond."
Lydia, al zes jaar verantwoordelijk voor de kwaliteitscontrole van voornamelijk boekpapier, demonstreert vandaag voor het eerst. Een beetje vreemd, vindt ze. "Ik doe het ook voor mijn collega's. Veel zijn wat ouder. Ik ben nog jong, voor mij is er genoeg werk te vinden. Maar zij moeten straks ook weg."
Sinds de mededeling van vorige week denkt ze wel na over haar toekomst. Veel zorgen maakt ze zich niet. "Er is veel productiewerk in de IJmond. Maar het liefst houd ik m'n eigen baan, want ik vind het een fijn bedrijf om te werken."
Dat herkent Lars. "Je moet een mentale drempel over, want je wil niet weg. Er zijn misschien genoeg kansen, maar het voelt alsof je uit je eigen huis getrapt wordt."